Speciale LUCA vakantie aflevering!

Luca, als waterhond, vindt het warme weer best lekker, maar zoekt toch af en toe de verkoeling op!

Vakantie Hongarije deel 4

Zondag 2 augustus 2009: Vandaag gingen we Melanie wegbrengen naar de luchthaven van Budapest. Natuurlijk niet rechtstreeks naar met een omweg via Szentendre. Het was niet druk om de M3 dus schoten we lekker op. In Budapest rechtsaf en o ver één van de bruggen recht op ons doel af. Achteraf bleek dat dit een achterhaalde manoeuvre was. Sinds een jaar ligt er een nieuwe brug over de Donau die al het gedoe in Budapest achterwege laat. Kortom, we hadden een half uurtje eerder in Szentendre kunnen zijn. Ondanks het goede weer was het niet druk in de straatjes. Wel drukkend warm. Hier en daar werden inkopen gedaan en uiteindelijk neergestreken bij het Kaféhaz van het Marsepeinmuseum voor een koffie met een marsepeintaartje. Ikzelf hou me aan een Sacher torte. We moesten op de tijd letten, dus hadden de meiden slechts een kwartiertje om het museum te bezoeken, maar dat bleek voldoende om een indruk te krijgen wat je zo allemaal kan maken van dat suikerspul.
Op naar de luchthaven! We namen de nieuwe brug en dat bleek de start van een complete nieuwe rondweg rond Budapest. De infrastructuur van dit land verandert zo snel dat er nauwelijks tijd is om een behoorlijke bewegwijzering tot stand te brengen. De nieuwe weg bracht ons in sneltreinvaart naar de luchthaven. 37 graden buiten en binnen airco! Luca was een gewaardeerde gast en mocht zo waarlijk naar binnen. Doordat we de snelweg hadden genomen hadden we genoeg tijd om rond te kijken. Daar moet je je niet al te veel van voorstellen. Slechts één winkeltje en te weinig zitplaatsen voor alle vertrekkende passagiers. Son hield zich bezig met het inchecken van Melanie en wij met het bestuderen van alle rare figuren die je langs ziet trekken. De ANWB alarmcentrale had gezorgd dat Mel als “Ummetje” (unacompanied minor) geheel begeleid naar haar stoel werd gebracht. Dat gebeurde door een aardige Hongaarse dame. Tezamen met nog 2 andere Ummetjes zwaaiden we haar uit. We moesten nog even wachten totdat we het sein kregen dat ze op haar plaats zat en toen met een snelle vaart terug naar de camping. Daar hebben we in het aanpalende restaurantje nog een Cordonbleu naar binnen gewerkt. Inmiddels was Mel al geland en veilig bij moeders aangekomen.
Maandag 3 augustus: Stralend weer en de hele dag op de camping doorgebracht. Lekker luieren en af en toe een duik in het zwembad. Danielle sloot zich naadloos aan bij de campingjeugd en vermaakte zich meer in dan uit het zwembad. ’s Avonds zelfgemaakte patatjes naar binnengewerkt met spiesjes.

Vakantie Hongarije deel 3a

Foto's van de Gulashparty, de Grotten van Aggtelyk en de Pizzeria. De interne flitser van de Sony liet 't afweten in de grotten. Dat wordt dus een externe flitser na de vakantie.... Gelukkig heeft Danielle genoeg foto's gemaakt met haar eigen camara. Die worden gebruikt voor 't album!

Vakantie 2009 Hongarije deel 3

Vrijdag 31 juli: Vandaag hebben we tocht gemaakt naar het hart van het Bükkgebergte: Szilvasvarad. Dit kleine dorpje staat bekend om z’n paardenfokkerijen en om het prachtige natuurgebied wat ontdekt kan worden als je het smalspoortreintje neemt die je hoog in de bergen weer afzet. Beneden moesten we een klein uurtje wachten, maar dat werd opgevuld met het doorzoeken van de vele prullariawinkeltjes. Nagenoeg geen souvenirs, maar vol met onduidelijk kinderspeelgoed. We waren niet de enigen die omhoog wilden. Drie bussen vol met ouden van dagen sloten zich op het laatste moment aan, dus het werd nog dringen om een plaatsje. De tocht omhoog voerde door dichte bossen. Halverwege aan de rechterkant konden we van bovenaf de vele forellenkwekerijen zien. Bij het eindstationnetje aangekomen nam niet iedereen het smalle pad naar boven. Daar is na een immense steile klim over een rotsachtig pad een prehistorische grot te zien. Duizenden jaren geleden woonden daar de eerste mensen uit dit gebied. De klim omhoog was zwaar. Klimmen met 30 graden is geen makkelijk klusje. Alleen Luca vond ’t een “eitje”. Boven aangekomen liep het zweet aan alle kanten van ons lichaam. De grot zelf is simpel. Geen verdere uitleg op borden of zoiets en weinig uitzicht. Vanaf hier hebben we hele tocht lopend in omgekeerde richting gedaan. Makkelijk omdat je alsmaar daalt. Er liep een klein beekje met zuiver helder water langs het pad. Luca kreeg genoeg kans om haar zwemkunsten te showen. Onderweg passeerden we de kwekerijen. Duizenden forellen, in alle stadia van klein naar groot, worden hier gekweekt om uiteindelijk ergens op een bord terecht te komen. Na een wandeling van een uur waren we weer terug bij de auto. Inmiddels betrok de lucht en dat hebben we geweten! Het begon te regenen toen we weggingen en dat duurde totdat we weer op de camping waren! Een niet zo’n klein beetje water. De hemel ging werkelijk open. Rustig rijdend en verbaasd van het vele water lieten we de zondvoed over ons heen komen….. ’s Avonds was er op de camping een Gulashparty. Er hoefde dus niet gekookt te worden. Vooraf nog even chillen met een drankje en een chippie! De Gulash smaakte prima, alhoewel er erg veel aardappels gebruikt waren i.p.v. vlees. Overigens geen probleem  Toen de eerste schaal was leeggevist, kwam er een tweede. Als toetje overheerlijk warm appelgebak. Een prima avond!
Zaterdag 1 augustus: Vroeg opgestaan, want vandaag gingen we een lange tocht maken naar de grotten van Aggtelek. Dat betekende een paar uur in de auto! Eerst de weg naar Ozd door het Bükkgebergte en daarna door een mooi heuvelland. Aggtelek ligt aan de Slowaakse grens en staat bekend om een 25 km lang grottenstelsel wat pas in de dertiger jaren van de 20ste eeuw is ontdekt. Hier kan je tochten maken van een uur of voor de diehards 5 uur. Bij het binnenrijden van Aggtelek moest natuurlijk een foto worden gemaakt van het plaatsnaambord. Aangezien ik de grottentocht al eens eerder heb gemaakt, bleef ik buiten in de schaduw wachten tezamen met m’n boek en Luca. De meiden namen de kleine tocht van een uur. Geïmponeerd kwamen ze al bibberend weer naar buiten. Binnen is het namelijk 10 graden. Ook hier was een lange rij met winkeltjes. Ze lijken allemaal op elkaar en bieden allemaal dezelfde rotzooi. Van speelgoedpistolen tot onduidelijk grote plastic vazen. Dat er nu niet iemand op het idee komt iets origineels aan te bieden…. Na een warme Langos met suiker zijn we teruggereden via Miskolc. Die terugrit was een hele spannende! Vanaf Miskolc zijn we namelijk over een smalle weg door het Bükkgebergte naar Eger gereden en vandaar naar de camping. Het weggetje was in het eerste stuk uitzonderlijk smal. Om het tegemoetkomend verkeer te passeren moest gestopt worden op een uitwijkplaats. Het uitzicht was echter formidabel. Na Bükkzenkereszt ging het over op een pas geasfalteerd tweebaans weggetje. Ook deze weg had om de 50 meter een scherpe bocht of een haarspeld. Nagenoeg geen verkeer en de bomen sloten zich boven de auto weer aanéén. Prachtig! Dit is pas autorijden! Klimmen en dalen!
‘s avonds hebben we een pizza gegeten op het terras van een kleine pizzeria naast de camping. Prima kwaliteit en na afloop een schepijsje! Die hoefden we overigens niet te betalen. Dat scheelt dan weer 1400 forinten! Deze avond is Melanies laatste avond samen met ons. Morgen brengen we haar naar Budapest waar ze met Malev naar Nederland terugvliegt. Haar oma is deze week overleden en vanzelfsprekend wil Melanie bij de begrafenis zijn. De ANWB Alarmcentrale heeft alles tot in de puntjes geregeld.